[Home] [Ιστορία] [Wado] [Δημιουργός] [Λεξικό] [Τεχνικές] [VIDEO] [Εξάσκηση] [Εξετάσεις] [Ελλάς] [Links]
.
.
Ελλάς
.
Οι Έλληνες έχοντας ως πρότυπα τους ημίθεους Ηρακλή και Θησέα τυποποίησαν την τέχνη του πολέμου μέσα από το πολυδιάστατο Πάμμαχον ή Παμμάχιον. Κάθε υποδιαίρεση του αποτελούσε μία εξειδίκευση και στην πορεία του χρόνου διασπάστηκε στα επί μέρους τμήματα του.
Ο Ηρακλής είναι αυτός που διδάχθηκε το Πάμμαχον από τους παιδοτρίβες (τεχνικοί αγωνιστικής τακτικής), γυμναστές (διαιτολόγοι και τεχνικοί σωματοδόμησης) και δασκάλους του (φιλόσοφοι και μουσικοί).
Το Πάμμαχον περιλαμβάνει πλήρη εκπαίδευση σε άοπλες και ένοπλες τέχνες (αρματηλασία, πάλη, πυγμαχία, τοξοβολία, οπλομαχία, ξιφασκία, τρέξιμο, ευλυγισία, ραβδομαχία, ακοντισμό κλπ), καθώς επίσης μουσική αγωγή (χορό, τραγούδι, κιθάρα, αυλό) και φιλοσοφία. Από το Πάμμαχον προέρχονται και οι άοπλες πολεμικές τέχνες του Παγκρατίου, της Πάλης και της Πυγμαχίας.
Ο Θησεύς είναι ο ιδρυτής της Πυγμαχίας και ισάξιος του Ηρακλέους.
Η πρώτες αναφορές Παμμαχίας είναι ολόκληρη η Ιλιάδα και η πρώτη αναφορά σε άοπλη έντεχνη μάχη (δηλαδή "karate jiyu kumite") γίνεται στην Οδύσσεια. Στην περιγραφή του Ομήρου είναι φανερή η γνώση της άοπλης πολεμικής τέχνης από τον Οδυσσέα, καθώς επίσης και η γνώση των ζωτικών σημείων του ανθρωπίνου σώματος. (Ομήρου, «Οδύσσεια», Ραψωδία Σ΄ (κεφ. 18), Στίχοι 65 -110).
Ο συνδυασμός της πάλης και της πυγμαχίας σε ένα αγώνισμα είναι το Παγκράτιον, του οποίου ιδρυτής θεωρείται ο Ηρακλής.
Το Παγκράτιον είναι αγώνας προερχόμενος ταυτόχρονα από «ατελή πάλη και ατελή πυγμαχία». Αυτό υποστηριζόταν γιατί επιτρέπονταν όλα τα κτυπήματα της πυγμαχίας, αλλά και όλες οι λαβές της πάλης. Η ελευθερία στις τεχνικές του Παγκρατίου το ανέδειξαν ως το κάλλιστο από τα αγωνίσματα των Ολυμπιακών αγώνων (από το 648 π.Χ. και ύστερα).
Ο Λεύκαρος από την Ακαρνανία θεωρείται κατά τον Αριστοτέλη και άλλους Έλληνες κλασσικούς συγγραφείς αυτός που τυποποίησε το Παγκράτιον.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι η κορύφωση της πορείας της ανθρώπινης ψυχής, καθώς οδεύει, αγωνιζόμενη με όλες της τις δυνάμεις να κατακτήσει τον ιερό κότινο. Δεν «παίζει» ο αθλητής. Αγωνίζεται να υπερβεί το χθεσινό του εαυτό, όχι τους συναγωνιστές του. Η λέξη «αθλητής» προέρχεται από τη λέξη «άθλος» η οποία με αναγραμματισμό γίνεται «λάθος». Τα πάθη μας είναι το «λάθος», που στην ουσία πρέπει να νικηθούν και να κατακτηθούν. Το «λάθος» θα μεταμορφωθεί σε «άθλο» όταν με την καθημερινή προσπάθεια τού «εύ αγωνίζεσθαι» ο αθλητής επαληθεύσει το αρχαίο ρητό «Νούς υγιής εν σώματι υγιεί».
Τελικά, η επιδίωξη κάθε Έλληνα ήταν η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς αγώνες, τα Νέμεα, τα Πύθια και τα Ίσθμια. Η κατάληξη ήταν και είναι η κορυφή μιας πυραμίδας που ονομάζεται «αρετή». Η βάση αυτής της πυραμίδας ξεκινούσε από την οικογένεια, συνεχιζόταν με τη σχολική εκπαίδευση (δάσκαλοι, παιδοτρίβες και γυμναστές) και κατέληγε στη στρατιωτική πειθαρχία.
Η «μετακίνηση» του Παμμάχου και ειδικότερα του τυποποιημένου Παγκρατίου προς την ανατολή -εκτός από μυθολογικά με την εκστρατεία του Διονύσου- γίνεται και ιστορικά με την εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου. Ο στρατός του ήταν συγκεντρωμένος απ' όλη την ελληνική γη και αποτελείτο από άριστους παμμαχητές και παγκρατιαστές. Στοιχεία γι' αυτό μπορούν να αντληθούν από τις ιστορικές πηγές των αρχαίων Ελλήνων κλασσικών συγγραφέων και πιο συγκεκριμένα από τα έργα:
1. «Αλεξάνδρου ανάβασις», Αρριανού.
2. «Βιβλιοθήκη ιστορική», Διοδώρου Σικελιώτη.
3. «Στρατηγικά», Πολυαίνου (βιβλ. 1ο & 4ο).
4. «Διονυσιακά», Νόννου, (μυθ. έπος -αναφορά μόνο στο Πάμμαχον-).
5. «Περί Αλεξάνδρου τύχης», Πλουτάρχου.
Οι Ινδοί κληρονόμησαν τις τέχνες της Παμμαχίας από τους Έλληνες κατακτητές, αλλά και από τους Έλληνες μετανάστες που κατοίκησαν στις περιοχές τους, μετά από την προτροπή των διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου «Σελευκιδών».
Στη διάρκεια των δεκαετιών που ακολούθησαν δημιουργήθηκαν πολλές σχολές Πάμμαχον στις Ινδίες. Μία από αυτές ονομάζεται Kalari Payattu, η οποία υπάρχει ακόμη και σήμερα στην Kerala της νότιας Ινδίας. Στην τοπική διάλεκτο Malayalam σημαίνει "Σχολή Παμμαχίας". Ιδρυτής της θεωρείται ότι ήταν ο Sage Parasurama, κατ' αλλούς δε ο Sage Agasthiyar.
Σ΄ αυτή τη σχολή εκπαιδεύτηκε μερικούς αιώνες αργότερα ο Bodhi-dharma, που υπήρξε ο εισηγητής του Βουδισμού στην Κίνα και παράλληλα ο δημιουργός της πυγμαχικής τέχνης Shaolin Ssu Ch'uan Fa (ιαπ. Sorin Ji Ken Po).
Οι Έλληνες έχοντας ως πρότυπα τους ημίθεους Ηρακλή και Θησέα τυποποίησαν την τέχνη του πολέμου μέσα από το πολυδιάστατο Πάμμαχον ή Παμμάχιον. Κάθε υποδιαίρεση του αποτελούσε μία εξειδίκευση και στην πορεία του χρόνου διασπάστηκε στα επί μέρους τμήματα του.
Ο Ηρακλής είναι αυτός που διδάχθηκε το Πάμμαχον από τους παιδοτρίβες (τεχνικοί αγωνιστικής τακτικής), γυμναστές (διαιτολόγοι και τεχνικοί σωματοδόμησης) και δασκάλους του (φιλόσοφοι και μουσικοί).Το Πάμμαχον περιλαμβάνει πλήρη εκπαίδευση σε άοπλες και ένοπλες τέχνες (αρματηλασία, πάλη, πυγμαχία, τοξοβολία, οπλομαχία, ξιφασκία, τρέξιμο, ευλυγισία, ραβδομαχία, ακοντισμό κλπ), καθώς επίσης μουσική αγωγή (χορό, τραγούδι, κιθάρα, αυλό) και φιλοσοφία. Από το Πάμμαχον προέρχονται και οι άοπλες πολεμικές τέχνες του Παγκρατίου, της Πάλης και της Πυγμαχίας.
Ο Θησεύς είναι ο ιδρυτής της Πυγμαχίας και ισάξιος του Ηρακλέους.
Η πρώτες αναφορές Παμμαχίας είναι ολόκληρη η Ιλιάδα και η πρώτη αναφορά σε άοπλη έντεχνη μάχη (δηλαδή "karate jiyu kumite") γίνεται στην Οδύσσεια. Στην περιγραφή του Ομήρου είναι φανερή η γνώση της άοπλης πολεμικής τέχνης από τον Οδυσσέα, καθώς επίσης και η γνώση των ζωτικών σημείων του ανθρωπίνου σώματος. (Ομήρου, «Οδύσσεια», Ραψωδία Σ΄ (κεφ. 18), Στίχοι 65 -110).
Ο συνδυασμός της πάλης και της πυγμαχίας σε ένα αγώνισμα είναι το Παγκράτιον, του οποίου ιδρυτής θεωρείται ο Ηρακλής.
Το Παγκράτιον είναι αγώνας προερχόμενος ταυτόχρονα από «ατελή πάλη και ατελή πυγμαχία». Αυτό υποστηριζόταν γιατί επιτρέπονταν όλα τα κτυπήματα της πυγμαχίας, αλλά και όλες οι λαβές της πάλης. Η ελευθερία στις τεχνικές του Παγκρατίου το ανέδειξαν ως το κάλλιστο από τα αγωνίσματα των Ολυμπιακών αγώνων (από το 648 π.Χ. και ύστερα).Ο Λεύκαρος από την Ακαρνανία θεωρείται κατά τον Αριστοτέλη και άλλους Έλληνες κλασσικούς συγγραφείς αυτός που τυποποίησε το Παγκράτιον.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι η κορύφωση της πορείας της ανθρώπινης ψυχής, καθώς οδεύει, αγωνιζόμενη με όλες της τις δυνάμεις να κατακτήσει τον ιερό κότινο. Δεν «παίζει» ο αθλητής. Αγωνίζεται να υπερβεί το χθεσινό του εαυτό, όχι τους συναγωνιστές του. Η λέξη «αθλητής» προέρχεται από τη λέξη «άθλος» η οποία με αναγραμματισμό γίνεται «λάθος». Τα πάθη μας είναι το «λάθος», που στην ουσία πρέπει να νικηθούν και να κατακτηθούν. Το «λάθος» θα μεταμορφωθεί σε «άθλο» όταν με την καθημερινή προσπάθεια τού «εύ αγωνίζεσθαι» ο αθλητής επαληθεύσει το αρχαίο ρητό «Νούς υγιής εν σώματι υγιεί».
Τελικά, η επιδίωξη κάθε Έλληνα ήταν η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς αγώνες, τα Νέμεα, τα Πύθια και τα Ίσθμια. Η κατάληξη ήταν και είναι η κορυφή μιας πυραμίδας που ονομάζεται «αρετή». Η βάση αυτής της πυραμίδας ξεκινούσε από την οικογένεια, συνεχιζόταν με τη σχολική εκπαίδευση (δάσκαλοι, παιδοτρίβες και γυμναστές) και κατέληγε στη στρατιωτική πειθαρχία.
Η «μετακίνηση» του Παμμάχου και ειδικότερα του τυποποιημένου Παγκρατίου προς την ανατολή -εκτός από μυθολογικά με την εκστρατεία του Διονύσου- γίνεται και ιστορικά με την εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου. Ο στρατός του ήταν συγκεντρωμένος απ' όλη την ελληνική γη και αποτελείτο από άριστους παμμαχητές και παγκρατιαστές. Στοιχεία γι' αυτό μπορούν να αντληθούν από τις ιστορικές πηγές των αρχαίων Ελλήνων κλασσικών συγγραφέων και πιο συγκεκριμένα από τα έργα:1. «Αλεξάνδρου ανάβασις», Αρριανού.
2. «Βιβλιοθήκη ιστορική», Διοδώρου Σικελιώτη.
3. «Στρατηγικά», Πολυαίνου (βιβλ. 1ο & 4ο).
4. «Διονυσιακά», Νόννου, (μυθ. έπος -αναφορά μόνο στο Πάμμαχον-).
5. «Περί Αλεξάνδρου τύχης», Πλουτάρχου.
Οι Ινδοί κληρονόμησαν τις τέχνες της Παμμαχίας από τους Έλληνες κατακτητές, αλλά και από τους Έλληνες μετανάστες που κατοίκησαν στις περιοχές τους, μετά από την προτροπή των διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου «Σελευκιδών».Στη διάρκεια των δεκαετιών που ακολούθησαν δημιουργήθηκαν πολλές σχολές Πάμμαχον στις Ινδίες. Μία από αυτές ονομάζεται Kalari Payattu, η οποία υπάρχει ακόμη και σήμερα στην Kerala της νότιας Ινδίας. Στην τοπική διάλεκτο Malayalam σημαίνει "Σχολή Παμμαχίας". Ιδρυτής της θεωρείται ότι ήταν ο Sage Parasurama, κατ' αλλούς δε ο Sage Agasthiyar.
Σ΄ αυτή τη σχολή εκπαιδεύτηκε μερικούς αιώνες αργότερα ο Bodhi-dharma, που υπήρξε ο εισηγητής του Βουδισμού στην Κίνα και παράλληλα ο δημιουργός της πυγμαχικής τέχνης Shaolin Ssu Ch'uan Fa (ιαπ. Sorin Ji Ken Po).
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου